هِناس، فیلمی به کارگردانی حسین دارابی، نویسندگی احسان ثقفی و مهدیه عین‌اللهی و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفاه است. هِناس اولین بار در ۱۶ بهمن ۱۴۰۰ در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر نمایش داده شد و نامزد دریافت سیمرغ برای بهترین موسیقی متن اثر فردین خلعتبری شد. فیلم هِناس در ژانر بیوگرافی و ملودرام ساخته شده و زندگی شهره پیرانی، همسر شهید داریوش رضایی نژاد از دانشمندان هسته‌ای ایران که توسط اسرائیل ترور شد را روایت میکند.

هناس، دومین ساخته حسین دارابی بعد از فیلم مصلحت است. مریلا زارعی و بهروز شعیبی در نقش زوج اصلی فیلم ظاهر شده‌اند. وحید رهبانی، سیاوش طهمورث، سولماز غنی، امیر میری، علیرضا نائینی و کوثر حیدری از دیگر بازیگران هناس هستند. اگرچه ریتم کُند فیلم آن را به یک تله‌تئاتر طولانی شبیه کرده است، اما انتخاب وحید رهبانی در نقش منفی از نقاط مثبت و پُرکشش فیلم است.

هناس که در کردی به معنای نفس است، در روایتی رازآلود از دهه نود جامعه ایران، تلاش‌های عاشقانه یک زن را برای خروج از التهابی که خانواده‌اش را درگیر خود کرده، به تصویر می‌کشد. داستانی واقعی که گرچه غم‌بار و پر از پریشانی است، اما آرمانی زیستن آدم‌هایش برای میهن، آن راجذاب و دلنشین کرده است.

داستان از لغو سفر خارجی زوج جوان به آلمان، آغاز می‌شود و شهره پیرانی را کم‌کم متوجه شغل خاص همسر می‌کند که در پروژه‌های مرتبط با صنعت هسته‌ای فعالیت دارد.

فیلم، روایتی زنانه از یک قهرمان ملی است. زنی که تلاش دارد به هر نحوی زندگی خود و خانواده‌اش را حفظ کند و آن را از خطرات و آشوب‌های کاری همسرش دور سازد. فیلم، دل‌نگرانی‌ها و اضطراب‌های او را به تصویر می‌کشد. نگرانی‌هایی که باعث می‌شود نه‌تنها همسر خویش را در کارهایش تشویق نکند بلکه او را تحت ‌فشار و تهدید قرار دهد تا مانع فعالیت‌هایش شود.

بازنمایی چالش‌های خانوادگی شهدای هسته‌ای و موانع موفقیت ایشان، زمینه مناسبی برای نشان‌دادن تلاش‌ها و زحماتی است که شهدای هسته‌ای و خانواده‌شان متحمل شده‌اند. از این‌رو هناس بر چالش‌های میان شهید و‌ همسرش، تمرکز کرده و انتخاب این زاویه دید، منجر شده فیلم از حالت بیوگرافی قهرمان‌گونه به یک اثر رمانتیک بدل شود. زاویه دیدی که کلیشه زنان مقاوم و همراه را در ذهن مخاطب شکسته تا از این طریق زنی ناسازگار با سیستم را به مخاطب بنمایاند. زنی که با مقاومت‌ها و اصرارهای همسرش و درنهایت با حال و هوای رمانتیک حاضر به ماندن در ایران می‌شود اما با وجود تمام این کشمکش‌های طول فیلم، در پایان، به زن آرمانی ذهن مخاطب، تبدیل می‌شود.

فیلم در نمایش هدف اصلی‌اش که معرفی و تجلیل از دستاوردها و خدمات این شهید و پیشرفت ملی ایران در زمینه هسته‌ای است، تلاش و هزینه دادن شهدای هسته‌ای و خانواده ایشان را در ذهن مخاطب پررنگ نماید.

دارابی فارغ از ضعف فیلم‌نامه می‌کوشد روایت صریحی از سختی‌ها و دشواری‌های زندگی دانشمندان هسته‌ای کشورمان را به مخاطب بنمایاند. داستان زندگی نخبگان این مرز و بوم که برای سربلندی میهن خود آسایش و آرامش خود را فدا کرده‌اند. سوژه‌ای نادر در سینمای ایران است که حال با دوربین دارابی به مخاطب معرفی می‌شود.